Najczęściej jest nabyte i dzieli się na odwinięcie starcze (inwolucyjne), bliznowate lub porażenne.
Przyczyny.
Odwinięcie starcze jest związane z postępującym zwiotczeniem skóry powieki dolnej, rozciąganiem wiązadeł powiekowych, zwiotczeniem tarczki powiekowej oraz zmniejszeniem napięcia mięśnia okrężnego oka.
Bliznowate odwinięcie powieki jest spowodowane przez blizny lub obkurczanie skóry, co odciąga powiekę od powierzchni gałki ocznej.
Odwinięcie może być też spowodowane przez porażenie nerwu twarzowego po danej stronie. Towarzyszą mu retrakcja (ściągnięcie) powieki górnej i dolnej oraz opadnięcie łuku brwiowego.
Objawy.
Odwinięcie brzegu powieki powoduje zaczerwienie gałki ocznej i łzawienie; może też prowadzić do stanów zapalnych i przerastania nabłonka spojówki. Mogą pojawiać się owrzodzenia rogówki a nawet jej zwyrodnienie gdy objawy trwają bardzo długo i mają charakter nawrotowy.
Leczenie.
Leczenie zależy od typu odwinięcia. Odwinięcie starcze można leczyć poprzez skrócenie powieki w miejscu największego nasilenia zmian. W przypadku odwinięcia bliznowatego również przeprowadza się wycięcie tkanki bliznowatej. Zmiany ciężkie i rozległe wymagają często przeszczepu skórnego.
Pacjent z odwinięciem powiek wywołanym porażeniem nerwu powinien nawilżać oczy preparatem sztucznych łez, w ciągu dnia i stosować maść do worka spojówkowego podczas snu.
Ostre objawy można załagodzić poprzez zastosowanie odpowiednich preparatów, takich jak krople przeciwzapalne lub antybiotyki. Trwałą ulgę natomiast może przynieść leczenie chirurgiczne, na stałe przywracając prawidłowe ustawienie powieki.
Udana korekcja chirurgiczna odwinięcia powieki przywraca powiekom prawidłowe ustawienie anatomiczne i likwiduje wszystkie następstwa. Warto jednak pamiętać, że czasami niezbędne jest wykonanie kilku zabiegów, które pozwoli na uzyskanie jak najlepszego rezultatu.